Pim Fortuyn 2002 - 2021
Wilhelmus Simon Petrus (Pim) Fortuyn, officieel Fortuijn (Driehuis, 19 februari 1948 – Hilversum (Media Park), 6 mei 2002) was een Nederlandse politicus, socioloog, auteur en columnist.
Fortuyn promoveerde in de sociale wetenschappen en was van 1990 tot 1995 bijzonder hoogleraar aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam.
Hij sympathiseerde aanvankelijk met onder andere de Communistische Partij van Nederland, was tot 1989 lid van de PvdA en later van de VVD.
Fortuyn werd vooral bekend als lijsttrekker van eerst Leefbaar Nederland.
Na zijn ontslag bij Leefbaar vanwege omstreden uitspraken over de Grondwet richtte hij zijn eigen Lijst Pim Fortuyn op in de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van 2002.
Fortuyn werd op 6 mei 2002 door Volkert van der Graaf vermoord op het Media Park te Hilversum, negen dagen voor de verkiezingen, maar hij was niet degene die het dodelijke schot losste.
Meer hierover vind je op het internet, en is niet aan ons om te vertellen, we krijgen hem er toch niet mee terug.
Het was de eerste politieke moord in vredestijd in Nederland sinds eeuwen.
Vanwege zijn kijk op de islam en het vreemdelingenbeleid wordt Fortuyn gerekend tot de rechts-populistische politici.
De openlijk homoseksuele Fortuyn was een flamboyante persoonlijkheid die zich kenmerkte door opmerkelijke uitspraken en een onconventionele manier van debatteren.
Mede door de thema's die hij aansneed domineerde hij in 2002 de Nederlandse politiek maandenlang.
Na zijn overlijden is zijn politieke erfenis op diverse plaatsen in de Nederlandse politiek en samenleving overgenomen en zichtbaar geworden.
Er wordt in dit verband wel gesproken van de Fortuyn-revolte en van het fortuynisme.
Fortuyn werd geboren in Driehuis (gemeente Velsen, Noord-Holland), als derde kind in een rooms-katholiek gezin van uiteindelijk zes kinderen.
Fortuyns vader was vertegenwoordiger in enveloppen en papier.
Het gezin werd sterk door Fortuyns moeder geleid en beschermd; zijn vader was vaak afwezig door zijn werk en talrijke activiteiten in het katholiek verenigingsleven.
Zijn lagereschooltijd onder de hoede van strenge vrouwelijke religieuzen beschreef Fortuyn als "vreselijk".
Hij zou er een hekel aan nonnen aan over hebben gehouden, terwijl hij pastoor J.P. Bik van de parochie H. Engelmundus in Driehuis zeer bewonderde.
Zijn tijd aan de middelbare school (het Mendelcollege te Haarlem van de paters Augustijnen) ervoer Fortuyn daarentegen als "uiterst aangenaam".
Gedurende zijn tienerjaren voelde Fortuyn zich geestelijk verwant met rector pater Hutjens van het Mendelcollege en had met deze rector en pater zeer goede contacten.
In zijn jeugd wilde Fortuyn aanvankelijk priester worden en ambieerde in de kerkelijke wereld een carrière en invloedrijke functie; uiteindelijk besloot hij wegens het priestercelibaat niet naar het grootseminarie te gaan.
Na de HBS-B (tot 1967) studeerde hij sociologie en volgde daarnaast colleges in scheikunde, rechten, economie en geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam (toen nog Gemeente Universiteit Amsterdam geheten).
Maar wegens de massaliteit van de colleges aldaar, koos hij na het eerste trimester voor de kleinschaliger Vrije Universiteit en volgde daar naast zijn studie sociologie ook colleges in bestuurskunde, bedrijfssociologie, (sociaal-economische) geschiedenis, economie en staats- en bestuursrecht.
In 1971 slaagde hij voor zijn doctoraalexamen sociologie.
Hij was rond de '100-uren bezetting' van de VU, in februari 1972 - evenals Henk Krol - enige tijd actief in de Studentenvakbond SRVU.
Op 20 augustus 2001 maakte Fortuyn via actualiteitenprogramma 2Vandaag bekend de politiek in te willen. Voor de camera vertelde Fortuyn niet te moeten denken aan een Paars III.
Negen dagen later maakte Kok bekend niet meer beschikbaar te zijn voor het lijsttrekkerschap en een paar weken later volgde 11 september toen islamitische terroristen de World Trade Towers in New York binnenvlogen.
Het politieke speelveld was veranderd na deze opeenvolgende gebeurtenissen.
Op 25 november dat jaar werd hij door de nieuw gevormde politieke partij Leefbaar Nederland gekozen tot lijsttrekker voor de parlementsverkiezingen van 15 mei 2002.
Fortuyn stelde dat hij links noch rechts was, vroeg om meer openheid in de politiek en drukte zijn misnoegen uit over het zogeheten subsidiesocialisme.
Hij stelde minder overheidsinmenging voor in het onderwijs en de (gezondheids)zorg en was een voorstander van een hardere aanpak door de politie.
Hij bekritiseerde de media als een Siamese tweeling met de politiek.
Een aantal, voornamelijk linkse leden van de partij zegde hun lidmaatschap op uit protest tegen zijn benoeming.
Een interview in dagblad de Volkskrant van zaterdag 9 februari 2002 zorgde voor ophef.
Fortuyn haalde een apocrief aan Voltaire toegeschreven citaat aan: "Ik kan uw mening nog zo abject vinden, maar ik zal uw recht verdedigen om die te uiten." Daarna vervolgde hij met: "Ik ben ook voor afschaffen van dat rare Grondwetsartikel: gij zult niet discrimineren.
Prachtig.
Maar als dat betekent dat mensen geen discriminerende opmerkingen meer mogen maken, en die maak je in dit land nogal snel, dan zeg ik: dit is niet goed.
Laat mensen die opmerkingen maar maken." Door veel journalisten werden deze woorden opgevat als een pleidooi voor het schrappen van artikel 1.
Verder noemde hij de islam "een achterlijke cultuur" en vond hij dat Nederland een vol land was.
Toen de interviewers Frank Poorthuis en Hans Wansink hem voorhielden dat hij dat laatste niet mocht zeggen van zijn partij, repliceerde hij met "Nou, daar moest ik me maar eens niet zoveel meer van aantrekken."
Fortuyn werd daarop door het bestuur van Leefbaar Nederland ontboden voor spoedoverleg.
Hij weigerde zijn woorden terug te nemen en werd op 10 februari 2002 afgezet als lijsttrekker.
De dag daarna kondigde hij zijn eigen beweging aan, de Lijst Pim Fortuyn (LPF), die op 14 februari officieel werd opgericht.
De meeste aanhangers van Leefbaar Nederland vertrokken naar de nieuwe partij en deze scoorde in de daaropvolgende weken hoog in de opiniepeilingen.
Op 16 februari 2002 kwam de single "Wimmetje gaat, Pimmetje komt" uit, waarin Pierre Kartner met Fortuyn een duet zong.
Het werd een bescheiden hit die kwam tot positie 88 in de Single Top 100.
Als lijsttrekker van Leefbaar Rotterdam behaalde Fortuyn een grote overwinning bij de gemeenteraads verkiezingen op 6 maart 2002.
De partij wist bijna vijfendertig procent van de stemmen in de wacht te slepen, waarmee ze met 17 van de 45 zetels de grootste fractie in de gemeenteraad werd.
Aansluitend vond er een debat plaats in Amersfoort. Fortuyn werd fractievoorzitter.
Met deze overwinning kwamen ook in veel andere gemeenten in Nederland de zogeheten Leefbaren zeer succesvol de gemeenteraad binnen.
In april 2002 publiceerde hij wat zijn laatste boek werd; De puinhopen van acht jaar paars, dat als verkiezingsprogramma voor de Lijst Pim Fortuyn ging dienen.
Het boek werd op 13 maart 2002 in Nieuwspoort gepresenteerd, waarbij het zogenaamde taartincident plaatsvond: actievoerders gooiden een taart in Fortuyns gezicht.
Dit incident was het begin van de discussie over Fortuyns beveiliging.
Pim Fortuyn ontving anonieme brieven met doodsbedreigingen.
Hij verklaarde zich zorgen te maken over zijn persoonlijke veiligheid.
Hij noemde de Nederlandse samenleving in schijn verdraagzaam, niet in werkelijkheid.
Op 6 mei 2002, negen dagen voor de Tweede Kamerverkiezingen, waar zijn Lijst Pim Fortuyn aan deelnam, werd hij op een parkeerterrein van het Audiocentrum op het Media Park in Hilversum vermoord door de linksradicale milieuactivist Volkert van der Graaf.
De dader werd vrijwel direct na de moord gearresteerd. (zoals de moord in de media werd uitgelegd)
Hij werd later veroordeeld tot een gevangenisstraf van 18 jaar en kwam op 2 mei 2014 voorwaardelijk vrij.
De moord veroorzaakte veel ophef in binnen- en buitenland en maakte een discussie los over de vrijheid van meningsuiting.
Er deden tevens verscheidene complottheorieën de ronde, waarover diverse boeken en documentaires zijn verschenen.
Fortuyn werd in eerste instantie op 10 mei na een requiemmis in de kathedraal van Rotterdam onder massale belangstelling begraven op de begraafplaats Westerveld in zijn geboorteplaats Driehuis (provincie Noord-Holland).
Op 20 juli 2002 werden de stoffelijke resten van Fortuyn herbegraven in Provesano in Italië, waar Fortuyn een vakantiewoning bezat.
Bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer op 15 mei 2002 stond Fortuyn nog op de stemlijst.
Hij kreeg 1.358.942 stemmen.
De LPF behaalde 26 zetels.
Niet eerder had een partij bij de eerste deelname aan verkiezingen zoveel zetels in de Tweede Kamer behaald. Het succes bleek kortstondig.
In 2006 behaalde de LPF een enkele zetel, en wel in Eindhoven onder leiding van Rudy Reker en de LPF zetelt nog steeds in Eindhoven met een mooi verkiezingsprogramma tot 2023!!
Alweer 21 jaar geleden dat onze vrijheid verdween, de kogel van links kwam en men heel Nederland monddood maakte.
De vrijheid van meningsuiting is totaal verdwenen je wordt afgerekend op je uitspraken op je werk, in je buurt, onder vrienden.
Hoe kun je dan nog uniek zijn!!
Wij zullen Mr Pim Fortuyn nooit vergeten elk jaar weer herdenken wij de vrienden van RDS deze geweldige man die nooit MP van Nederland mocht worden dat recht is hem ontnomen en de daders weten waarom niet om zijn charisma maar om wat hij zou kunnen doen als MP van Nederland C'est Ca tis niet anders!
