'Keti Koti' is de jaarlijks op 1 juli terugkerende Surinaamse feestdag ter herdenking en viering van de afschaffing van de slavernij. De naam stamt uit het Sranantongo en betekent 'Ketenen Gebroken'. Ook bekend onder de naam 'Dag van de Vrijheden' en 'Kettingsnijden'. Herdenking van de afschaffing van de slavernij in Suriname in 1863. Vijfenveertig jaar nadat de slavernij was verboden kwamen ongeveer 40.000 (Afrikaanse) slaven vrij. Het zware werk op de plantages moesten ze echter nog tien jaar blijven doen, al was het dan tegen betaling. Op 1 juli 1863 schaft Nederland de slavernij af in Suriname en op de Nederlandse Antillen. Die dag wordt er sindsdien als feestdag gevierd. Creoolse Surinamers en Antillianen in Nederland vieren deze dag ook of herdenken de eerste juli in de kerk. In Suriname heet deze dag officieel 'Dag der Vrijheden' om zo deze dag voor alle inwoners van het land een feestdag te laten zijn en niet alleen voor de nazaten van de slaven. Maar de gebruikelijke naam is 'Keti Koti', de gebroken ketenen, of 'Manspasi', emancipatie. Ter gelegenheid van 100 jaar Keti Koti werd in 1963 in Paramaribo een standbeeld onthuld. Dit beeld stelt Kwakoe voor, een weggelopen (en weer gevangen genomen) slaaf die het symbool werd voor de drang naar vrijheid. In de Afrikaanse traditie is het gebruikelijk dat kinderen de naam dragen van de dag waarop ze geboren worden. Met name mannelijke nakomelingen die op woensdag werden geboren kregen de naam Kwakoe. Omdat 1 juli 1863 op een woensdag viel heeft het beeld de naam Kwakoe gekregen. Keti Koti is een uitbundig feest met veel muziek dat tot in de kleine uurtjes doorgaat. Keti Koti wordt al sinds 2002 georganiseerd in de grote steden, en is vanaf 2009 ook in Noord-Nederland. Alleen al in de steden Leeuwarden, Groningen en Assen wonen ruim 17.500 mensen van Surinaamse, Antilliaanse of Afrikaanse afkomst. In de stad Leeuwarden alleen al 7.500 mensen. In de noordelijke provincies als geheel hebben we het over 40.000 mensen. Nu het ook in het Noorden wordt herdacht, is het voor de Surinaamse en Antilliaanse Gemeenschap en ook voor de Afrikaanse gemeenschap een erkenning voor hun verleden, dat men slachtoffer was, maar dat men uiteindelijk overwinnaar is. In Amsterdam wordt jaarlijks ook een Kwakoe-feest georganiseerd: Kwakoe Zomer Festival. Dit jaar is dat op 20 juli 2019. #ketikoti

In februari/maart, op de eerste dag van de maand Chaitra, vieren hindoes Holi. Dit lentefeest is tevens het nieuwjaarsfeest van de hindoes. Een belangrijke feestdag in grote delen van India en andere landen met een grote hindoeïstische gemeenschap. In Suriname is dit een nationale feestdag. Het Holi-feest vindt vijf weken na het planten van de 'holika' op Vasant Panchami plaats. De avond voorafgaand aan Holi is Holika Dahan en wordt de brandstapel in brand gestoken. De oorsprong van dit feest ligt in de natuur, de religie, de mythologie en de historie van de hindoes. Holi wordt dan ook in samenhang met een reeks van gebeurtenissen gevierd. Een feest houdt een boodschap in. Zo symboliseert Holi de overwinning van het goede op het kwade, van licht op duisternis, van kennis op onwetendheid, van recht en waarheid op onrecht en onwaarheid. Het Holi-feest is een lente-, nieuwjaars-, en overwinningsfeest. Het nieuwjaar van de hindoes valt gewoonlijk in de maand maart (Chaitra). Holi wordt ingeluid met het planten van de holika (een stek van de ricinus-castorolie plant) wanneer de lente (vasant) begint. Deze dag heet dan ook Vasant Panchami (Lentefeest). De winter, die veel narigheden en ongemakken met zich meebrengt is dan over zijn hoogtepunt heen. De dagen gaan lengen en de zon schijnt ook langer. Er is meer licht en meer warmte. Dit betekent dus meer bloei en leven in de natuur, hetgeen ook op het gevoel en gemoed van de mens inwerkt. Ook de mens is blij en viert samen met de natuur feest. Veertig dagen na het planten van de holika wordt er een brandstapel omheen gevormd. Het is dan volle maan en een dag voor het Holi-feest. Na een offerande welke wordt verricht door een pandit (priester), wordt het plantje (symbool van het goede) verwijderd. Het kwade (gesymboliseerd door de brandstapel) wordt vernietigd door het in brand te steken. Nadat de stapel in brand is gestoken zingen speciale muziekgroepen (cautalgroepen) stichtelijke en Holi-liederen. Al zingend maakt men rondgangen om de brandende stapel als teken van de overwinning van het goede en de vernietiging van het kwade. Het zingen gaat door totdat de holika helemaal verbrand is. Dit gebeuren, een dag voor het eigenlijke Holi, wordt Holika Dahan genoemd. Holi wordt ingeluid met het planten van een stek van de ricinus-casterolie plant door een pandit (een priester) tijdens een speciale ceremonie. Rondom de geplante holika wordt gedurende de volgende veertig dagen een brandstapel gevormd van hout, droge takken, stro enzovoorts. Deze brandstapel symboliseert het kwade en wordt tijdens de vooravond van Holi, in brand gestoken. Dit is op de avond van volle maan in maart. In de hindoe-jaartelling is dit de maand Phalguna. Naar deze maand wordt dit feest ook Phagwa genoemd. Op de morgen van Holi komen mensen bijeen op de plek van de brandstapel. Na een gebed en het uitspreken van een zegewens voor geluk en welzijn van de gemeenschap in het nieuwe jaar, brengt men elkaar met as, vol vreugde, een eerste stip, een geluksteken (tilak) op het voorhoofd aan om elkaar vervolgens met as te bestrooien en in te wrijven ten teken dat de kwade macht overwonnen is. Hierna wordt er de hele dag, tot laat in de nacht uitbundig gefeest: gegeten, gedronken en gezongen door jong en oud samen met familieleden, vrienden en kennissen. Het is immers een volksfeest. Men besprenkelt elkaar met parfum en reukwater, bepoedert elkaar flink en begiet elkaar met allerlei vloeistof, die de in bloei staande natuur symboliseren. Een feestdag in Bangladesh , Guyana , India , Indonesië , Maleisië , Mauritius , Myanmar , Nederland , Nepal , Sri Lanka , Suriname , Zuid-Afrika . Wij wensen U allen Shubh Holi!

Sinterklaas (ook Sint-Nicolaas, Sint of de Goedheiligman) is de hoofdpersoon van het Sinterklaasfeest dat op 5 december in Nederland (en in enkele voormalige Nederlandse koloniën), en op 6 december in België wordt gevierd. Sinterklaas is gebaseerd op de bisschop Nicolaas van Myra, die in de derde eeuw na Christus in Klein-Azië leefde. Het personage van Sinterklaas is een statige oude man met witte baard en haren, rode mijter en mantel. Hij rijdt op een schimmel, Ozosnel genaamd, en heeft een of meer helpers, Zwarte Pieten. Vanavond is het zover dan komt de Sint met zijn grote boek en zakken vol cadeautjes. Spannend he? En jullie weten het : wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe... hieronder kan je twee leuke films van de Sint zien veel kijkplezier.. We hebben binnen de groep enkele gezinnen die helaas geen Sint kunnen vieren maar daar komt de Sint toch langs jullie krijgen een email waar je onze Sint kan ontmoeten en we natuurlijk pepernoten en drinken uitdelen. De Sint slaat namelijk niemand over in dit land.

Shichi-Go-San (七五三, letterlijk vertaald "zeven-vijf-drie") is een traditioneel festival en rite de passage in Japan voor drie en zeven jaar oude meisjes, en drie en vijf jaar oude jongens. Het feest wordt officieel gehouden op 15 november. Het is echter geen nationale feestdag, waardoor men er niet vrij voor krijgt van werk of school. Daarom wordt het feest indien 15 november op een doordeweekse dag valt vaak uitgesteld naar het aangrenzende weekeinde. Dit jaar valt het op vrijdag dus kunnen we zaterdag dit feest met onze Japanse deelnemers samen vieren. Shichi-Go-San dateert voor zover bekend uit de Heian periode, waarin edelen vierden dat hun kinderen een bepaalde leeftijd hadden bereikt. De leeftijden van drie, vijf en zeven jaar komen overeen met Japanse numerologie, waarin oneven getallen als geluksbrengers gelden. De datum van de 15e van de maand werd ingevoerd tijdens de Kamakura periode. In de loop der tijd werd de traditie overgenomen door de samoerai klasse, die er een aantal rituelen aan toevoegden. Zo moesten kinderen tot hun derde altijd een kaalgeschoren hoofd hebben, maar mochten na hun derde verjaardag hun haar laten groeien. Jongens mochten vanaf hun vijfde verjaardag voor het eerste een hakama dragen. Meisjes mochten vanaf hun zevende verjaardag de simpele koorden van hun kimono vervangen door de traditionele obi. Rond de Meiji periode werd de traditie ook bij het gewone volk steeds meer toegepast. Bovendien werd toen het vandaag de dag nog steeds gebruikelijke ritueel ingevoerd om een jinja (Shintō-tempel) te bezoeken om daar de kwade geesten te verdrijven. Het ritueel betreffende het mogen laten groeien van haar is inmiddels afgeschaft, maar voor de rest verschilt het hedendaagse Shichi-Go-San niet veel van de variant die tijdens de Meijiperiode werd gevierd. Kinderen die deelnemen aan Shichi-Go-San worden nog altijd gekleed in kimono’s (voor velen hun eerste keer dat ze een kimono dragen), waarna een bezoek aan een jinja volgt. Meisjes van drie dragen naast hun kimono ook een hifu (een soort vest). Behalve de kimono doet ook steeds meer formele westerse kleding zijn intrede. Shichi-Go-San is tevens een traditionele dag om foto’s te maken van de kinderen. Chitose Ame (千歳飴, letterlijk vertaald duizend jaar snoep) is een langgerekt, rood-wit snoepgoed, dat op Shichi-Go-San aan de kinderen gegeven wordt. Het snoep symboliseert een gezonde groei en een lang leven. Het snoep wordt gegeven in een zak met daarop de beeltenis van een kraanvogel en een schildpad. Het snoepgoed is zelf verpakt in dun, eetbaar rijstpapier. Het is nog het meeste te vergelijken met een zuurstok, of extreem uitgerekt zuurtje. De ouders van onze Japanse kinderen verzorgen het feest zo traditionaal mogelijk, zodat onze andere kinderen deze cultuur ook kunnen meebeleven. Wij proberen zo zoveel mogelijk elkaars culturen uit te wisselen, en de ouders zelf vinden dit natuurlijk een mooi moment dat ze nu delen met ons in plaats van met hun familieleden in Japan. Hoe leven kinderen in japan? Japanse rituelen Shintō, wat letterlijk 'de weg van de goden' betekent, is reeds van bij het ontstaan van Japan de code van eer en actie voor de Japanse bevolking. Het is dankzij het shintoïsme dat de Japanners zoveel respect hebben voor reinheid en oprechtheid, maar ook voor hun voorouders en het verleden in het algemeen. Veel Japanse gebruiken zijn ook ontstaan vanuit het shintoïsme. De shintō-rituelen staan dan ook in het teken van reinheid, zuivering en eerbetoon aan de overledenen. Shinto is een oude Japanse religie. Vanaf ongeveer 500 v.Chr. (Of eerder) was het oorspronkelijk "een amorfe mix van natuurverering, vruchtbaarheidscultussen, waarzeggerijtechnieken, heldenverering en sjamanisme." De naam is afgeleid van de Chinese woorden "shin tao" ("De Weg van de Kami") in de 8e eeuw CE. In die tijd: De Yamato-dynastie consolideerde zijn heerschappij over het grootste deel van Japan. Goddelijke oorsprong werd toegeschreven aan de keizerlijke familie. Shinto vestigde zich als een officiële religie van Japan, samen met het boeddhisme. De volledige scheiding van de Japanse religie en de politiek vond pas plaats na de Tweede Wereldoorlog. De keizer werd op dat moment door het Amerikaanse leger gedwongen zijn goddelijkheid af te zweren. In tegenstelling tot de meeste andere religies heeft Shinto geen echte stichter, geen geschreven geschriften, geen verzameling religieuze wetten en alleen een zeer losjes georganiseerd priesterschap. Shinto-scheppingsverhalen vertellen over de geschiedenis en het leven van de "Kami" (godheden). Onder hen was een goddelijk paar, Izanagi-no-mikoto en Izanami-no-mikoto, die de Japanse eilanden baarden. Hun kinderen werden de godheden van de verschillende Japanse clans. Amaterasu Omikami (Sun Goddess) was een van hun dochters. Ze is de voorouder van de keizerlijke familie en wordt beschouwd als de belangrijkste godheid. Haar heiligdom is in Ise. Haar nakomelingen verenigden het land. Haar broer, Susano kwam uit de hemel en zwierf over de aarde. Hij is beroemd voor het doden van een grote boze slang. De Kami zijn de Shinto-goden. Het woord "Kami" wordt over het algemeen in het Engels vertaald als "god" of "goden". De Kami vertoont echter weinig gelijkenis met de goden van monotheïstische religies. Er zijn geen concepten die te vergelijken zijn met de christelijke overtuigingen in de toorn van God, zijn almacht, zijn alomtegenwoordigheid of de scheiding van God van de mensheid door zonde. Er zijn talloze andere goden die in vele vormen worden geconceptualiseerd: Die gerelateerd zijn aan natuurlijke objecten en wezens, van 'voedsel tot rivieren tot rotsen'. De beschermheer Kami van bepaalde gebieden en clans. Uitzonderlijke mensen, inclusief alle keizers behalve de laatste abstracte creatieve krachten, Ze worden over het algemeen als goedaardig beschouwd; ze ondersteunen en beschermen de mensen. Ongeveer 84% van de Japanse bevolking volgt twee religies: een samensmelting van zowel Shinto als Boeddhisme. Zoals in veel delen van Azië, is het christendom zeer een minderheidsreligie; 4 minder dan 1% van de Japanse volwassenen zijn christenen. Boeddhisme kwam voor het eerst aan in Japan vanuit Korea en China tijdens de 6e tot 8e eeuw CE. Shinto en het boeddhisme delen een fundamenteel optimisme over de menselijke natuur, en voor de wereld. Binnen Shinto werd de Boeddha gezien als een andere "Kami". Ondertussen beschouwde het Boeddhisme in Japan de Kami als manifestaties van verschillende Boeddha's en Bodhisattva's. De meeste bruiloften worden uitgevoerd door Shinto-priesters; de meeste begrafenissen worden uitgevoerd door boeddhistische priesters. Shinto heeft niet zo volledig een theologie ontwikkeld als de meeste andere religies. Het heeft geen eigen morele code. Shintoïsten volgen in het algemeen de code van het confucianisme. Shinto heeft niet zo volledig een theologie ontwikkeld als de meeste andere religies. Het heeft geen eigen morele code. Shintoïsten volgen in het algemeen de code van het confucianisme. Hun religieuze teksten bespreken de "High Plain of Heaven" en het "Dark Land", dat een onrein land van de doden is, maar geven weinig details over het hiernamaals. Voorouders worden diep vereerd en aanbeden. De hele mensheid wordt beschouwd als 'Kami's kind'. Al het menselijke leven en de menselijke natuur is dus heilig. Gelovigen vereren "musuhi", de creatieve en harmoniserende krachten van de Kamis. Ze streven naar "makoto", oprechtheid of echt hart. Dit wordt beschouwd als de manier of de wil van Kami. Moraliteit is gebaseerd op datgene wat de groep ten goede komt. "Shinto benadrukt de juiste oefening, gevoeligheid en houding." Mamori zijn charmes die worden gedragen als hulpmiddel bij genezing en bescherming. Ze komen in veel verschillende vormen voor verschillende doeleinden. Een altaar, de "Kami-dana" (Plank van Goden), krijgt een centrale plaats in veel huizen. Er zijn "Vier affirmaties" in Shinto: 1. Traditie en het gezin: het gezin wordt gezien als het belangrijkste mechanisme waardoor tradities worden bewaard. Hun belangrijkste vieringen hebben betrekking op geboorte en huwelijk. 2. Liefde voor de natuur: de natuur is heilig; in contact zijn met de natuur is dicht bij de goden zijn. Natuurlijke objecten worden aanbeden als heilige geesten. 3. Fysieke reinheid: volgelingen van Shinto nemen een bad, wassen hun handen en spoelen vaak hun mond uit. 4. "Matsuri": de aanbidding en eer aan de Kami en vooroudergeesten. Het verlangen naar vrede, dat tijdens de Tweede Wereldoorlog werd onderdrukt, is hersteld. Seizoensgebonden vieringen worden gehouden bij het planten in de lente, de herfstoogst en speciale verjaardagen die uniek zijn voor de geschiedenis van een heiligdom of van een plaatselijke beschermgeest. Een seculiere, landelijke Nationale Oprichtingsdag wordt gehouden op 11 februari om de oprichting van Japan te herdenken; dit is de traditionele datum waarop de eerste (mythische) keizer Jinmu de troon opsteeg in 660 v.Chr. Er wordt aangenomen dat sommige heiligdommen op die dag festiviteiten houden. Andere festivals zijn: 1,2, en 3 januari Shogatsu (Nieuwjaar); 3 maart Hinamatsuri (meisjesfestival); 5 mei Tango no Sekku (jongensfestival); en 7 juli Hoshi Matsuri (Star festival). Volgers worden geacht Shinto-heiligdommen te bezoeken tijdens verschillende levenspassages. De Shichigosan Matsuri houdt bijvoorbeeld een zegen in door de heiligdom Priester van meisjes van drie en zeven en jongens van vijf. Het wordt gehouden op 15 november. Veel volgers zijn betrokken bij de 'aanbod van een maaltijdbeweging', waarbij elk individu één keer per maand een ontbijt (of een andere maaltijd) overslaat en het uitgespaarde geld doneert aan zijn religieuze organisatie voor internationale hulp en soortgelijke activiteiten. Origami ("Paper of the spirits"): dit is een Japanse volkskunst waarin papier in mooie vormen wordt gevouwen. Ze worden vaak gezien rond Shinto-heiligdommen. Uit respect voor de boomgeest die zijn leven gaf om het papier te maken, wordt origami papier nooit gesneden. Vormen van Shinto: Shinto bestaat in vier hoofdvormen of tradities: 1. Koshitsu Shinto (de Shinto van het keizerlijke huis): dit betreft rituelen uitgevoerd door de keizer, die volgens de Japanse grondwet het 'symbool van de staat en van de eenheid van het volk' is. Het belangrijkste ritueel is Niinamesai, (Xinjiang-festival) dat een offer brengt aan de goden van de eerste vruchten van de graanoogst van elk jaar. Mannelijke en vrouwelijke geestelijken (Shoten en Nai-Shoten) helpen de keizer bij het uitvoeren van deze riten. 2. Jinja (Shrine) Shinto: Dit is de grootste Shinto-groep. Het was de oorspronkelijke vorm van de religie; zijn wortels dateren uit de voorgeschiedenis. Tot het einde van de Tweede Wereldoorlog was het nauw verbonden met State Shinto. De keizer van Japan werd aanbeden als een levende God. Bijna alle heiligdommen in Japan zijn lid van Jinja Honcho, de Association of Shinto Shrines. Het bevat momenteel ongeveer 80.000 heiligdommen als leden. De vereniging roept volgers van Shinto op: "Om dankbaar te zijn voor de zegeningen van Kami en de voordelen van de voorouders, en om ijverig te zijn in het naleven van de Shinto-riten, zich erop toe te passen met oprechtheid. Helderheid en zuiverheid van hart." "Om anderen en in de hele wereld behulpzaam te zijn door daden van dienstbaarheid zonder aan beloningen te denken, en om de vooruitgang van de wereld te zoeken als iemand wiens leven de wil van Kami bemiddelt." "Zichzelf binden aan anderen in een harmonieuze erkenning van de wil van de keizer, biddend dat het land floreert en dat ook andere volkeren in vrede en voorspoed leven." 3. Kyoha (Sectarian) Shinto (ook bekend als Shuha Shinto): dit bestaat uit 13 sekten die sinds het begin van de 19e eeuw door individuen zijn gesticht. Elke sekte heeft zijn eigen overtuigingen en doctrines. De meeste benadrukken de aanbidding van hun eigen centrale godheid; sommigen volgen een bijna-monotheïstische religie. 4. Minzoku (Folk) Shinto Dit is geen afzonderlijke Shinto-groep; het heeft geen formele centrale organisatie of credo. Het wordt gezien in lokale landelijke praktijken en rituelen, b.v. kleine afbeeldingen langs de kant van de weg, landbouwrituelen die worden beoefend door individuele families, enz. Een plattelandsgemeenschap zal vaak jaarlijks een leek selecteren, die verantwoordelijk zal zijn voor het aanbidden van de lokale godheid. Deze vier vormen of tradities zijn nauw met elkaar verbonden. Shinto is een tolerante religie die de geldigheid van andere religies accepteert. Het is gebruikelijk dat een gelovige respect betoont aan andere religies, hun praktijken en aanbidding. Het is voor ons een hele eer om deze ceremonie bij te mogen wonen Dōmo arigatō tomodachi oftewel dank U wel vrienden ! Watashitachiha issho ni tsuyoinode, watashitachiha tanin o sonchō shimasu oftewel Wij respecteren anderen, omdat wij samen sterker zijn... #ShichiGoSan #Japan #Nippon #Rituelen

Op 11 november wordt in Nederland de naamdag van Sint Maarten gevierd. Kinderen lopen met lampionnen over straat en gaan in kleine groepjes de huizen langs om snoep of fruit te bemachtigen. In grote delen van Nederland is het zaak om voor 11 november allerlei lekkers in huis te halen. In het begin van die avond gaan namelijk de kinderen in kleine groepjes de huizen langs. Verlegen gezichtjes, beschenen door het iele lichtje van de lampion, verschijnen in de deuropening. Dan komt een nauwelijks verstaanbaar Sint-Maartenliedje op gang. Het is ook zomaar weer uit. Meteen veranderen de gezichtsuitdrukkingen en er wordt hoopvol een plastic tasje uitgestoken, waarin wat snoep of fruit verdwijnt. Zodra de buit binnen is, blaast het groepje de aftocht. De laatste tijd zijn er berichten dat kleine kinderen soms onderweg van hun snoepgoed beroofd worden door oudere kinderen. In 2002 gebeurde dat in Flevoland en in 2003 op meerdere plaatsen in Amsterdam. Niettemin is het 'lopen met lichtjes' een Sint-Maartengebruik dat zich in een toenemende belangstelling mag verheugen. Lange tijd kwam deze traditie alleen nog voor in de noordelijke provincies, Noord-Holland boven het IJ en Limburg. Mogelijk door import van mensen uit deze kerngebieden komt dit nu ook op veel andere plaatsen voor, zij het (nog) niet zozeer in Zuid-Holland en Zeeland. Overigens is het 'lopen met lichtjes' een traditie die niet eens zo ver teruggaat. Veel ouder is waarschijnlijk het ontsteken van Sint-Maartensvuren. Hier en daar, bijvoorbeeld in Friesland, gebeurt dit nog steeds. De Sint-Maartenviering heeft over het algemeen geen religieuze betekenis meer. Wel is het een goede aanleiding voor katholieke scholen om rond 11 november aandacht te besteden aan de eens zo populaire heilige Sint-Martinus. De viering van Sint-Maarten op 11 november heeft een duidelijke christelijke achtergrond. Het is de naamdag van de heilige Sint-Martinus. Sint-Maarten, Sint-Maarten De koeien hebben staarten De meisjes hebben rokjes aan Daar komt Sint Martinus aan Sinte Maarten Mik-Mak, Mijn moeder is een dikzak, Mijn vader is een dunnetje, Geef m' een pepermunnetje! Op het platteland was 11 november ook een belangrijke datum bij de overgang naar een nieuw seizoen. Alec van de buren, heeft een lampion Die kan schijnen, nog mooier dan de zon! En van je Joep, Joep, Joebejoebejoep En van je Joep, Joep, Joebejoebejoep Al dat licht, wat een mooi gezicht. wat ben ik blij, heeft u wat voor mij? Dank u wel... OK! Dank u wel... OK! Vandaar dat in veel plaatsen de VVV, de buurtvereniging of de Vereniging voor Volksvermaken initiatieven ontplooiden om ordentelijke Sint-Maartenoptochten te houden. Het muziekkorps of de fanfare ging voorop. Aantrekkelijke prijzen voor de mooiste Sint-Maartenlampion moesten zoveel mogelijk kinderen tot deelname bewegen. In de jaren vijftig en zestig speelden ook scholen en het jeugdwerk een actieve rol bij het Sint-Maartensfeest. In het Zuiden organiseerden bijvoorbeeld de katholieke jeugdorganisaties grootse optochten. Sint Maarten reed te paard in de stoet mee en deelde onderweg zijn mantel met een bedelaar. Als slot van de festiviteiten brandde er een enorm Sint-Maartensvuur. Na de jaren zestig verdwenen de meeste georganiseerde Sint-Maartenvieringen. Kinderen gingen weer zelf met lampionnetjes langs de deuren en zongen hun Sint-Maartenliedjes. De volwassenen beschouwen dit tegenwoordig niet meer als hinderlijk. Ze geven graag wat snoep of andere lekkernijen en vooral in de nieuwe wijken blijkt het gebruik een sociaal bindende functie te hebben. fijne Sint Maarten allemaal!! #sintmaarten

Vlinders in je buik? Superleuk! Helaas kan de liefde soms ook minder leuk uitpakken. Misschien hebben jullie tijdens de verkering sexy foto’s naar elkaar gestuurd (dat heet sexting), maar is het nu uit en kom je ze tegen in de groepswhatsapp van school. Is dat strafbaar? En hoe los je dat zo snel mogelijk op? Ook zijn er meisjes die in de sterke armen van een loverboy lopen. Loverboys verleiden ze met mooie beloftes en warmte die ze misschien thuis niet krijgen en laten ze vervolgens betaald seks hebben. Hoe herken je een loverboy? En wist je dat er ook lovergirls zijn? Loverboys zijn mensenhandelaren die meisjes of jonge vrouwen emotioneel afhankelijk maken om ze daarna uit te buiten, vaak in de prostitutie. Om loverboyproblematiek goed aan te pakken, is een structurele, integrale aanpak noodzakelijk. De loverboymethode bestaat uit: ronselen, inpalmen, losweken van sociaal netwerk/isoleren en uitbuiten. Onder invloed van internet en social media worden deze fases tegenwoordig ook anders ingevuld. Ronselen gebeurt bijvoorbeeld ook op internet. Deze nieuwe werkwijze noemen we de loverboymethode 2.0. Hierin staan: grooming,(digitaal kinderlokken), inpalmen, inlijven en uitbuiten meer centraal dan bij de traditionele methode. Overigens worden beide methoden ook door elkaar heen gebruikt. Het is lastig om in beeld te brengen hoe groot het probleem met loverboys is. Dat heeft te maken met het gebrek aan zichtbaarheid, het feit dat weinig slachtoffers aangifte doen en het ontbreken van een consequente registratie. Het Coördinatiecentrum Mensenhandel (CoMensha) is het landelijk meldpunt voor de registratie van volwassen slachtoffers van mensenhandel. Dankzij hun registratie, kan in ieder geval worden geconcludeerd dat het een groeiend probleem is. Zie voor meer informatie ook het CoMensha jaarverslag over 2015. Cijfers CoMensha Jaartal Slachtoffers mensenhandel Indicatie slachtoffers loverboys 2011 1.222 242 2012 1.711 278 2013 1.437 196 2014 1.561 216 Slachtoffers en daders Iedereen die verliefd kan worden, kan slachtoffer worden van een loverboy. Meisjes, maar ook jongens, in elke gemeente, uit alle lagen van de bevolking, met verschillende opleidingsniveaus kunnen het slachtoffer worden. Toch is er een aantal factoren te onderscheiden die het risico op slachtofferschap beïnvloeden: Het gaat vooral om jonge slachtoffers. Meisjes met een laag IQ zijn gemakkelijk te beïnvloeden en manipuleren. Meisjes uit streng religieuze gezinnen zijn extra kwetsbaar. Meisjes uit problematische gezinssituaties zijn vaak slachtoffer. Dé loverboy bestaat niet. De onderzoeken die er naar loverboys zijn gedaan, beschrijven wel een aantal overeenkomsten tussen daders: Het zijn vaak mannen tussen de 20 en 30 jaar oud. Ze hebben vaak de Nederlandse nationaliteit en een allochtone (Marokkaanse, Turkse, Surinaamse of Antilliaanse) achtergrond. Veel daders hebben een laag opleidingsniveau. Ze zijn vaak op jonge leeftijd al in aanraking geweest met justitie voor andere delicten, zoals gewelds-, vermogens- en drugsdelicten. Relevante links Meld Misdaad Anoniem, campagne Loverboy-slachtoffers Seksueelgeweld.info Sense, voor al je vragen over seks Politie, seks en misbruik Spirit, jeugd en opvoedhulp Movisie Netwerkorganisatie JSO Scharlakenkoord, hulpverlening bij prostitutie Fier, hulp bij geweld Rijksoverheid, aanpak mensenhandel

Wij wensen alle mensen die meelezen met ons nieuws Subh Divali!! Nieuwe maan als overgang van het krisjna (afnemende) naar het sukla (wassende) gedeelte van de maand Kartika. Divali is een vrolijk Hindoefeest, het feest van de duizend lichtjes. Divali is gewijd aan Maha Lakshmi, de godin van het licht, de voorspoed, het geluk, het succes, de wijsheid en de welvaart. Het lichtfeest. Na Divali gaan veel hindoes op bedevaart, bij voorkeur naar de heilige rivier de Ganges. Men neemt daar een religieus bad: een Ganga-nahan. Het wordt gevierd tijdens de nieuwe maan in de maand Asvin. Bij het Divalifeest gaat het om de goede dingen die het kwade overwinnen: het licht wint het van de duisternis, de warmte van de kou, de waarheid van de onwaarheid en de reinheid van de onreinheid. Voor Divali moet het huis brandschoon worden gemaakt. Een week lang eten Hindoes geen vlees en drinken geen alcohol. Zo maken ze zich van binnen schoon. Ze wassen zich grondig en trekken nieuwe kleren aan. Dan wordt in de stikdonkere nacht van de nieuwe maan het hele huis verlicht met diya's. Dat zijn aarden schoteltjes met geklaarde boter als brandstof en een katoenen pitje. De oudere vrouwen van de families voeren voor de deur een plechtigheid uit. Ze bidden tot Lakshmi en vragen de godin het huis te bezoeken. De hele nacht branden er diya's, lampjes, kaarsen, fakkels en elektrische lichtjes, zodat Lakshmi het huis goed kan vinden. Door al die lichtjes wordt ook het innerlijk van de mensen verlicht. Iedereen krijgt het gevoel met een schone lei opnieuw te kunnen beginnen. Dit feest wordt gevierde in Azië, Suriname, maar juist ook bij de Hindoestaanse gemeenschappen van Groot-Brittannië en Nederland. Divali is het enige feest dat heel India verenigd. Traditioneel is het bekend als "Het feest van het licht". In de praktijk worden kleine lampen (diya's) aangestoken. Deze lampen zijn gemaakt van klei, waarin de lichtjes aangemaakt worden met als brandstof geklaarde boter, ofwel Ghee. Dit geheel heet de Dia. Deze aangestoken diya's worden in elke ruimte van de woning neergezet. Het vieren van dit feest gaat gepaard met het nuttigen van zoetig eten. Echter in het buitenland steekt men daarnaast ook vuurwerk af. Divali is een vrolijk feest en wordt vaak gevierd in gezinsverband. Het is een feest voor iedereen, voor jong en oud, man en vrouw, arm en rijk. Divali wordt gevierd om het licht te verwelkomen in het leven. Licht wordt namelijk altijd wordt geassocieerd met succes en hoop. Tijdens Divali wordt ook de terugkeer van Rama in zijn stad Ayodhya gevierd en wordt hij gekroond als koning, nadat de demon Ravana door hem is gedood. Zoals andere hindoe feestdagen heeft Divali vele verschillende betekenissen. Zo viert de ene de terugkomst van Rama, terwijl de ander de godin Lakshmi (godin van rijkdom/overvloed/succes/vrede) eert. Maar door iedereen wordt het gevierd met evenveel spiritualiteit en staat Divali voor vernieuwing in het leven. Divali is een van de best gevierde feesten binnen de Hindoecultuur. Het verenigd alle leden van de gemeenschap, jong, oud, rijk of arm. De diya’s verwelkomen godin Lakshmi in elk huis, vandaar dat men op zo'n avond thuisblijft. Divali wordt eigenlijk in 5 dagen gevierd. Het unieke van Divali is het harmonieuze van de 5 filosofieën. Als we elke van deze 5 dagen vieren met ware begrip, dan zal dit ons leven verrijken. Elke dag heeft zo zijn eigen rituelen en mythes: De eerste dag is genoemd Dhanteras, deze valt op de 13e dag van de maand Ashwin. Het woord Dhan betekent rijkdom. Deze dag is heel belangrijk voor de samenleving. De tweede dag is bekend als Chotti Divali (kleine Divali), deze valt op de 14e dag van de maand Ashwin. De legende relateert deze dag aan koning Bali die de halfgoden gevangen hield. De derde dag van het feest Divali is de meest belangrijke dag van de Laxmi-puja, welke geheel in het teken staat van de godin Laxmi. Deze dag is ook bekend als Chopada-puja. Deze dag valt op de donkere nacht van Amavasya (donkere helft van de maand). Men gelooft dat op deze voorspoedige dag god Krishna zijn incarnatie heeft verlaten. De vierde dag is genaamd Padwa, welke de kroning van de koning Vikramaditya onderstreept. Op deze dag begon ook de Vikram-samvat: de jaartelling van de Hindus. De laatste van de 5 dagen is bekend als Bhaiya-Dooj. Tijdens deze dag staat de liefde tussen zus en broer centraal. De broer gaat naar het huis van zijn zus om deze dag te vieren. Divali is een festival van geluk/helderheid/pracht en vreugde. Het is het feest van het licht en wordt gevierd met groot enthousiasme door alle hindoes over de gehele wereld. Divali is een van de belangrijkste en kleurrijke Hindoefeesten. Het Divali-feest staat voor overwinning van het goede op het kwade, welke in heel veel landen wordt geuit door het aansteken van vuurwerk. Op zo'n dag zoeken familieleden en vrienden elkaar op door met elkaar te bellen en wensen elkaar dan veel geluk toe (Subh Divali). Ook worden er altijd lekkernijen klaar gemaakt, altijd is dit zoetigs. De gebruiken Divali betekent letterlijk: rij van diya's. Diya's zijn van klei gebakken kommetjes, voorzien van een pit en gevuld met olie. Op dit feest worden deze diya's overal in en rond het huis geplaatst. Hoe rijker men is, hoe meer diya's men heeft. In rijen worden ze op vensterbanken, balkonbalustrades en als men een plat dak heeft, langs de gehele lengte van de dakrand geplaatst. Ze worden aangestoken en met deze fraaie verlichting nodigt men Lakhsmi, de godin van geluk, voorspoed en rijkdom, uit om het huis te bezoeken en de bewoners te zegenen. Vanwege haar kwaliteiten zijn het vooral winkeliers en handelaren die dit feest uitbundig vieren en hun huis in een weelde van licht laten baden. Maar ook de minder rijke mensen zullen op deze dag de godin niet vergeten. In de hoop dat het geluk voor hen nog komen moet, zetten ze het welkomstlicht voor hun deur, ook al zijn het maar een paar diya's. Een dag tevoren of op de dag zelf geeft men het huis een grondige schoonmaakbeurt. Wanneer het begint te schemeren voert een van de oudere vrouwelijke familieleden voor de deur van het huis een korte plechtigheid uit. In gebed wendt zij zich tot de godin, looft haar eigenschappen en verzoekt haar om toch vooral te komen. Voor zich heeft zij een koperen bord waarop vijf diya's staan. Nadat zij die heeft aangestoken houdt ze baar handen boven de warmte van de lampjes en brengt ze vervolgens naar haar voorhoofd. De andere aanwezigen volgen haar voorbeeld. Als er nog meer diya's zijn worden ze nu aangestoken. Intussen verjaagt de vrouw des huizes de armoede. Ze slaat met een stok op een wan, een rieten mand waarmee rijst gezeeft wordt, en maakt een rondgang door alle vertrekken van het huis, waarbij ze roept: "Lakshmi kom binnen, armoe verdwijn!" Als ze klaar is loopt ze het erf op naar achteren, waar het huisvuil gestort wordt. Daar gooit ze de stok en de wan weg, roept nog een keer: "Blijf hier!" Dan voegt ze zich weer bij haar familie.01 Als het gezin dochters heeft neemt de oudste het koperen bord met de vijf diya's en gaat het huis in om in de belangrijkste vijf vertrekken een diya te zetten. De andere lampjes worden rond het huis geplaatst. Voor de vrouwen is het nu tijd om Amavas ka kajal te maken, het oogzwart van de nieuwe maan. Ze wrijven een plaatje ijzer met olie in en houden dat boven een van de diya's. Weldra vormt zich op het plaatje een laagje roet. Deze vette roet is de kajal, het oogzwart en de rest van het jaar wordt ze aangebracht om het 'boze oog' af te wenden. Nadat men zich te goed heeft gedaan aan een vegetarische maaltijd, brengt men de rest van de avond door met dobbelen. Kleine, symbolische bedragen worden ingezet en men gelooft dat succes in huis wordt gehaald door op deze avond te spelen. Iedereen krijgt het gevoel met een schone lei opnieuw te kunnen beginnen. #divali

De naam "Halloween" is afgeleid van Hallow-e'en, oftewel All Hallows Eve (Allerheiligenavond), de avond voor Allerheiligen, 1 november. In de Keltische kalender begon het jaar op 1 november, dus 31 oktober was oudejaarsavond. De oogst was dan binnen, het zaaigoed voor het volgende jaar lag klaar en dus was er even tijd voor een vrije dag, het Keltische Nieuwjaar of Samhain (uitspraak Saun, dat ook het Ierse woord is geworden voor de maand november). Samhain was ook nog om een andere reden zeer bijzonder. Op het eiland Groot-Brittannië werd Halloween vooral door de Kelten gevierd, die geloofden dat op die dag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terugkwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar. De geesten die uit dode mensen op zouden rijzen, werden aangetrokken door voedsel voor hen neer te leggen voor de deuren. Om echter de boze geesten af te weren droegen de Kelten maskers. Toen de Romeinen Groot-Brittannië binnenvielen, vermengden ze de Keltische traditie met hun eigen tradities, die eind oktober natuurlijk de viering van de oogst betroffen en ook het eren van de doden. In de 9e eeuw stak een Europees christelijk gebruik de zee over en vermengde zich met het halloweenfeest. Op Allerzielen (2 november) gingen in lompen gehulde christenen in de dorpen rond en bedelden om zielencake (brood met krenten). Voor elk brood beloofden ze een gebed te zeggen voor de dode verwanten van de schenker, om op die manier zijn bevrijding uit de tijdelijke straffen van het vagevuur te versnellen en zodoende zijn opname in de hemel te bespoedigen. De trick-or-treattocht vindt wellicht daar zijn oorsprong. Halloween is een feestdag die valt op 31 oktober. Traditioneel wordt Halloween vooral gevierd in Ierland, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Canada. Inmiddels heeft het feest ook sterk aan populariteit gewonnen in andere delen van de wereld, met name in Europa, Australië en Oost-Azië. Op 31 oktober verkleden kinderen zich en bellen of kloppen als het donker wordt aan bij huizen in de buurt die versierd zijn met pompoenen en lichtjes en roepen trick or treat, waarbij de keuze wordt gegeven tussen slachtoffer van een plagerijtje worden (trick) of iets lekkers (treat, meestal snoep) geven. De bewoners geven de kinderen dan snoepjes. Jonge volwassenen gaan soms naar halloweenfeesten. Wij hebben onze eigen halloweenviering die je terugvind in je mail. Je weet het betalen en aanmelden voor de 28e is meedoen. En in verband met de datum, vieren we Halloween op 1 november. Voor de mensen die met Halloween mee willen doen, de kinderen mogen bij elk huis aanbellen dat versierd is, U bent vrij om suikervrij, snoep of fruit of krentenbrood te geven. Maar ze moeten er wel iets voor doen het is tenslotte trick or treat!! Vrijdagavond gaan we samen weer op dropping zoals elk jaar alleen valt Halloween nu dit jaar een beetje onhandig en schuiven we het naar voren, je weet waar je moet zijn en je hebt al een mail uitnodiging gehad. Wij wensen iedereen een betoverende Halloween!!

Onafhankelijkheidsdag Suriname gevierd in Parktheater: Te weinig feestjes voor Surinaamse Brabanders’ EINDHOVEN - Jörgen Raymann, Steven Brunswijk, Howard Komproe en Jeffrey Spalburg zijn enkele artiesten die vrijdagavond optreden op een Surinaams feest in het Parktheater. ,,We laten Suriname schitteren.” Het komt overwaaien uit Amsterdam, waar het in De Meervaart al jaren voor uitverkochte avonden zorgt: Srefidensi Vibe. Dit jaar vindt het feest voor het eerst in Eindhoven plaats, op vrijdag 25 november, de Onafhankelijkheidsdag van Suriname, ‘Srefidensi Dey’. Die dag is het 47 jaar geleden dat Suriname onafhankelijk werd van Nederland. we hebben zelf in de vriendengroep Surinamers die in 1975 naar Nederland kwamen, buren die naar Nederland kwamen en ze werden onze vrienden voor het leven. Een Bordje eten mee eten bruine rum drinken, een soulnight meemaken of gewoon samen bidden voor vrienden die het moeilijk hebben ze doen het voor je een warme open deur. ,,De show is zowel Surinaams als Nederlands gesproken en voor iedereen die affiniteit heeft met Suriname”, zegt Eindhovenaar Roger Vrede, ook bekend van de Comedy Vibe-avonden. Vrede haalde het concept naar Eindhoven. ,,Er zijn weinig tot geen activiteiten voor de Surinaamse gemeenschap in Brabant, terwijl we wel degelijk volop aanwezig zijn hier. De show brengt mensen bij elkaar en laat Suriname op een mooie manier schitteren.” Het is de tweede editie van Srefidensi Vibe. De eerste, in 2019, was een succes. Jörgen Raymann viel toen weliswaar uit, maar Theo Maassen sprong last minute in. De twee jaar daarna kon er door corona niets georganiseerd worden. Naast comedians staat er vrijdag 25 november ook Surinaams eten op het menu en een afterparty met dj On Fire. De show begint om 20u en is inmiddels voor 90 procent uitverkocht. Mi winsu yu wan fini party one lobi!! En natuurlijk even een terugblik nar het SU van toen.. Surinaamse gezelligheid! En bij een feestje hoort eten dus deel wij ook recepten ... En natuurlijk niet vergeten onze eigen Su sound:

Onze geschiedenis, Op een stormachtige regenachtige maandagavond 27 januari 2003 na een auto-ongeluk op de Loostraat in Tongelre ( Eindhoven) is onze aanvoerder en dierbare vriend in het ziekenhuis overleden aan zijn verwondingen. Na de training gingen deze jongens naar huis en gebeurde er het volgende: Vier jongens van ons voetbalteam hadden onderweg naar huis in hun auto een zeer ernstig ongeval gehad met helaas dodelijke afloop voor onze aanvoerder. Het toeval wil dat op dat moment de rugnummers 3, 4, 5 en 6 samen in een auto zitten, en dat onze nummer 5 het ongeluk niet overleeft. Hij was captain van ons A-team bij RKVV Braakhuizen te Geldrop. In de auto waren 3 jongens die van thuis uit allemaal enigste zoon zijn en waren, behalve de chaufeur. Hij is overleden (slechts 18 jaar oud) op 27 januari 2003 om: 23.45 uur in het St.Anna ziekenhuis te Geldrop. De bestuurder heeft dagen lang op de intensive-care voor zijn leven moeten vechten, maar mocht door wonderen en veel bidden toch blijven leven ondanks dat hij door doktoren van het MMC-Eindhoven voor 75% opgegeven was. De andere 2 inzittenden waren ook zwaar gewond, maar mochten na hun behandeling en revalidatie het ziekenhuis verlaten. Na het begraven van onze aanvoerder, is het A-team opgeheven i.v.m. het verwerken van het gebeuren dit alles vond plaats in goed overleg met slachtofferhulp. Na dit tragische ongeval hebben wij samen met de moeder en naaste familie een stichting opgericht ter ere van hem, om zijn werk voort te zetten waar hij altijd voor stond en dat is respect en rechtvaardigheid voor elkaar te hebben, elkaar helpen, om een goed mens te zijn, zo was hij prive en op het voetbalveld. Door de moeder en familie is aan ons gevraagd om de stichting te vertegenwoordigen en te beheren in alle goede zinnen van het woord om zijn werk en naam voort te zetten. Natuurlijk hebben wij als vrienden meteen ja gezegd,want het is een grote eer om die naam te mogen vertegenwoordigen en ter ere van hem de kans-arme jongeren en gehandicapten te begeleiden en een toekomst te bieden en Respect voor elkaar te hebben. Daarom zijn we bij elkaar, door respect wederzijds waar je ook vandaan komt en wie je bent. Na 18 jaar hebben we de stichting ontbonden en zijn we als vriendengroep verdergegaan dit op verzoek van de familie, omdat we elkaar nodig hebben maar hem rust willen bieden. Everyone is unique in its way and gains strength by teamwork, that’s why we say : Together we stand strong…...& Love conquers everything...!!!!!!! San Krakti naga koni no man du, dati lobi kan du. Wat kracht en wijsheid niet kunnen doen, dat doet de liefde, liefde overwint alles.

Het 'Sprookjesfestival' wordt jaarlijks in de herfstvakantie voor het basisonderwijs in Nederland gehouden. Wij vinden sprookjes ook leuk en daarom doen we nu al voor de 5e keer 'de Sprookjesweek' uitvoeren. Online wordt alles omgetoverd tot een grote sprookjesbeleving. We lezen voor uit sprookjesboeken, zingen liedjes uit bekende sprookjes en kijken videos online waarin sprookjes voorkomen. Onze LARP groep oefenen in het bos een sprookje uit en voeren dit voor een klein publiek op. De agenda krijg je via email toegestuurd.( 19 oktober t/m 27 oktober 2024) #sprookjesweek

Oktober is de maand van de geschiedenis, wij openen deze met een nieuwe website . Onze vrienden online zijn geboren uit diverse culturen, zij hebben allen hun eigen geschiedenis. De een is afkomstig uit Suriname, de andere een gastarbeider uit Spanje, Turkije of Marokko, weer een ander is Moluks, of een ander die al zoveel heeft gereisd met zijn familie omdat zij kermisexploitant zijn. Kortom we hebben allemaal een geschiedenis, en door elkaars geschiedenis te lezen, te bekijken en ervan te leren leer je respect te hebben voor hun leven. We zijn allemaal geboren uit ouders die we niet zelf hebben gekozen, het was gewoon voorbestemd. Ontdek gisteren, begrijp vandaag... Hoe moeten en kunnen wij omgaan met een ingewikkeld erfgoed en een pijnlijk verleden? Online gaan we jullie hierin begeleiden, we gaan op zoek naar de oudheid, en eindigen de maand met Halloween. Dan komen de mensen die onze geschiedenis gemaakt hebben even tot leven om bij ons te zijn, samen gedenken we hun bestaan als opa, oma, ooms en tantes, vaders of moeders, broertjes of zusjes. Ze zijn slechts uit ons zicht maar nooit uit ons hart.. Door wat er in 2003 gebeurde heeft onze vriendengroep ook een geschiedenis neergezet die velen van ons een heel andere toekomst hebben gegeven dan dat hun geschiedenis eigenlijk van plan was... En dan denken we weer aan de wijze woorden van een bejaard Surinaams vrouwtje: "Je kan de dood niet stopzetten, het overkomt je gewoon en je moet er mee dealen hoe je dan verder moet gaan..." Zij verloor haar zoon, ze had het zien gebeuren in een droom, had zijn wekker uitgezet in de hoop dat hij zich zou verslapen. Hij is toch gevlogen en neergestort... met al die anderen. De Bijlmerramp... 4 oktober 1992